ROBERT GORTER, MD, PhD

Dr. Gorter heeft zijn medische graad behaald aan de Universiteit van Amsterdam waar hij in 1973 als huisarts is afgestudeerd. In 1986 voltooide hij zijn tweede postdoctorale opleiding aan de University of California, San Francisco (UCSF) Medical School.

Dr. Gorter was van 1986 tot 2008 verbonden aan de medische faculteit van de USCF. Voorts is hij in 1993 gepromoveerd aan de Universiteit van Witten/ Herdecke in Duitsland en is daar ook nu nog aan verbonden.

Hij is primair opgeleid in de reguliere westerse geneeskunde, met post- doctorale werkzaamheden in de Verenigde Staten, Duitsland en Nederland. Hij voltooide in 1973 tevens een gespecialiseerde opleiding in de antroposofische geneeskunde in Arlesheim, Zwitserland, met oncologie als zwaartepunt.

In de jaren tachtig was dr. Gorter werkzaam als arts en aidsonderzoeker aan het San Francisco General Hospital in de wereldberoemde Ward 86. Hij vervolgde zijn onderzoeksactiviteiten op het terrein van de immunotherapie toen Ward 86 een deel werd van het aidsprogramma van de UCSF. Aansluitend werd dr. Gorter medisch directeur van het Department of AIDS Epidemiology and Biostatistics aan de USCF. Hij was ook zeer actief in de programmaontwikkeling bij de oprichting van het AIDS Health Project, de Coming Home Hospicebeweging en de thuiszorgdiensten voor hiv/aids- en kankerpatiënten van de Visiting Nurses’ Association.

Toen dr. Gorter een decennium later het zwaartepunt van zijn werk verlegde naar de behandeling van kanker integreerde hij wat hij in de klinische praktijk en bij het ontwikkelen van programma’s had geleerd. Hij benutte klinisch relevant onderzoek naar immunotherapie om niet-toxische, op de immuunfunctie gebaseerde therapieën voor de behandeling van kanker te ontwikkelen. Door gebruik te maken van wat hij als aidsonderzoeker en door zijn klinische ervaring geleerd, begon hij met de ontwikkeling van een programma voor de behandeling van kanker dat gebaseerd was op het principe van een intensief en doelgericht immuunherstel.

Dr. Gorter heeft ook meegewerkt aan onderzoek naar plantaardige geneesmiddelen tegen kanker en andere vormen van immuunsuppressie. Hij richtte in Berlijn het European Institute for Oncological and Immunological Research op, dat hij tot 2001 heeft geleid. Dit instituut was geaffilieerd met de Freie Universität en dr. Gorter werd ook gevraagd om geregeld college te geven aan studenten geneeskunde en jonge artsen in dit werkveld.

Het zwaartepunt van zijn onderzoek lag bij het documenteren van de mogelijke werkzaamheid van Viscum album (maretak) bij zowel oncologische patiënten als patiënten met chronische virale infecties, zoals het hiv- en hepatitis C- virus (HCV). Hij ontving voor een klinische studie naar de uitwerking van Viscum album op hiv/aids een persoonlijke Investigational New Drug (IND)-goedkeuring van de Food and Drug Administration voor het uitvoeren van klinische proeven in fase II en III. Aangetoond werd dat maretak, op de juiste wijze toegediend, bij patiënten met solide tumoren tot een belangrijke verhoging van de levenskwaliteit en ook een aanzienlijke verlenging van de levensverwachting kan leiden.

Dr. Gorter opende in 1974 zijn privépraktijk en gezondheidscentrum in hartje Amsterdam. Slechts enkele weken nadat hij zijn praktijk had geopend, werd hij gediagnosticeerd met een vergevorderde (fase IV-) zaadbalkanker – indertijd ‘teratocarcinoom’ genoemd, een type kanker dat tegenwoordig kiemcelcarcinoom wordt genoemd.

Hij was in staat om volledig te herstellen dankzij een niet-toxische behandelingdat wil zeggen, zonder gebruik te maken van chemotherapie of bestraling. Zijn behandeling bestond uitsluitend uit therapeutische koorts (hyperthermie) en injecties van een bekend oncologisch plantaardig preparaat, op basis van de Europese maretak. Deze ervaring motiveerde hem om ook andere nieuwe, niet-toxische methoden voor kankertherapie te onderzoeken.

“Indertijd besloot ik de diagnose van kanker in het eindstadium niet bekend te maken, om te voorkomen dat ik zou worden gestigmatiseerd als iemand met een dodelijke ziekte en op grond daarvan door andere mensen zou worden ge- meden. In plaats van me op de ziekte te richten, stak ik al mijn energie in het opbouwen van een professionele loopbaan. Als praktiserend arts, in de wetenschap dat chemotherapie en bestraling immense toxische bijwerkingen hadden zonder veel hoop te bieden op een langere levensverwachting, besloot ik deze opties te negeren. Ik begon in plaats daarvan aan een immunotherapie om het afweersysteem tegen kanker in mijn lichaam te herstellen. Ik besloot mezelf te behandelen met injecties van maretak (Viscum album), een algemeen gerespecteerd medicament van plantaardige oorsprong dat in Europa al meer dan tachtig jaar wordt toege- past, en met therapeutische koorts (hyperthermie van het gehele lichaam Indertijd besloot ik de diagnose van kanker in het eindstadium niet bekend te maken, om te voorkomen dat ik zou worden gestigmatiseerd als iemand met een dodelijke ziekte en op grond daarvan door andere mensen zou worden ge- meden. In plaats van me op de ziekte te richten, stak ik al mijn energie in het opbouwen van een professionele loopbaan. ”